ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

Ποιητής και πεζογράφος, από τις κυρίαρχες μορφές του τέλους του 19ου αιώνα και των αρχών του 20ου. Θεωρείται μαζί με τον Παλαμά ιδρυτής της Αθηναϊκής Σχολής.

 

Γεννήθηκε στην Αθήνα, αλλά καταγόταν από αρχοντική οικογένεια του Μεσολογγίου, οι ρίζες της οποίας φθάνουν μέχρι το Βυζάντιο.

Ο προπάππος του Καραγιώργος πολέμησε ως αντιστράτηγος στη θρυλική πολιορκία του Μεσολογγίου και σκοτώθηκε κατά την Έξοδο.

 

Γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου γρήγορα κατάλαβε όμως ότι η επιστήμη αυτή δεν ήταν αυτό που ζήταγε η ψυχή του και μεταγράφηκε στη Φιλοσοφική Σχολή. Αργότερα πήγε για τρία χρόνια στη Γερμανία, όπου σπούδασε Ιστορία της Τέχνης, χωρίς να πάρει το πτυχίο του, γύρισε στην Ελλάδα και ανέλαβε τη διεύθυνση του περιοδικού "Εστία" μαζί με τον μεγάλο λαογράφο , Νικόλαο Πολίτη στην αρχή, αργότερα μόνος του, οπότε και το μετέτρεψε σε καθημερινή εφημερίδα.

Τα πρώτα του έργα τα δημοσιεύει με το ψευδώνυμο "Αράχνη".

 

Γράφει τα ποιήματά του στη Δημοτική γλώσσα, επηρεασμένος από το Δημοτικό τραγούδι με απλά νοήματα και ιδέες.

Πολλά από τα ποιήματά του, ύμνος στην ελληνική Φύση, τα εμπνεύστηκε μέσα στην άγρια φύση του Πηλίου, πάνω από το χωριουδάκι Χορευτό, όπου περνούσε τα καλοκαίρια του.

 

Καθώς ωριμάζει γράφει στίχους με νοσταλγία για τα νιάτα που έχουν φύγει, όχι με πίκρα και μελαγχολία, αλλά με ήρεμη και φιλοσοφημένη σκέψη κρίνοντας τα γεγονότα που έζησε.

Πολλά από τα ποιήματά του έγιναν τραγούδια, όπως το χιλιοτραγουδισμένο "Ετίναξα την ανθισμένη αμυγδαλιά". Συνέχισε να γράφει μέχρι τα βαθιά του γεράματα.

Από τα μυθιστορήματά του ξεχωρίζουν "η Αμαρυλλίς"και  " η Έρση".  Έγραψε σχολικά βιβλία και ως διευθυντής Δημοτικής Εκπαίδευσης στο Υπουργείο Παιδείας έφερε σημαντικές καινοτομίες στην εκπαίδευση.

 

Το 1923 οργάνωσε το Μουσείο Κοσμητικών Τεχνών και το 1926 εξελέγη ακαδημαϊκός. 

Σημαντική ήταν και η κοινωνική του δραστηριότητα. Με πρωτοβουλία του ιδρύθηκε η Σεβαστοπούλειος Εργατική Σχολή και ο Οίκος Τυφλών.

 

Ο ίδιος έλεγε για τον εαυτό του¨" Ποτέ μου δεν έγραψα κάτι το φανταστικό. Ό,τι βρίσκεται στα ποιήματά μου, πρόσωπα, εικόνες, περιγραφές, τα είδα και έζησα στις Γούβες, (το αγρόκτημά του στην Εύβοια με το πυργόπσοιτο του παππού του), στο Πήλιο και στην Αθήνα῾ 

 

Εξομολογητική στιγμή του είναι το ποίημα που αφιέρωσε στον Κωστή Παλαμά.

 

"Συνοδοιπόροι, ναι, μαζί κινήσαμε

στης τέχνης το γλυκοξημέρωμα -όμως

με του καιρού το πέρασμα,

χαράχτηκε του καθενός μας χωριστός ο δρόμος

Εσύ τ' Ωραίο μεσ'στα μεγάλα ζήτησες

κι εγώ στα ταπεινά κι απορριμένα

και δούλεψες τον μπρούντζο και το μάρμαρο

κι άφησες τον πηλό της γης σ' εμένα.

Στις Αλπικές χιονοκορφές ανέβηκες

και στάθηκα στις λιόφωτες ραχούλες

αρχόντισσες και ρήγισσες οι μούσες σου

κι εμένα ψαροπούλες, βοσκολούλες.

Εσύ στης δάφνης τ'ακροκλώναρα άπλωσες

κι εγώ σε κάθε χόρτο και βοτάνι

στεφάνι έχεις φορέσει από δαφνόφυλλα, -

λίγο θυμάρι του βουνού με φτάνει". 

 

 

 από το "Μοιρολόι της Όμορφης" -Απόκριση στον Παλαμά