ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

Μάρκ Τουαίν

 

Ο Σάμουελ Λάνγκχορν Κλέμενς ( 30 Νοεμβρίου 1835 – 21 Απριλίου 1910), γνωστός κυρίως με το ψευδώνυμο Μαρκ Τουαίην, ήταν Αμερικανός συγγραφέας. Ανάμεσα στα πιό γνωστά βιβλία του είναι οι Περιπέτειες του Τομ Σώγιερ και οι Περιπέτειες του Χάκλμπερι Φιν.

 

 

Γεννήθηκε στο χωριό Φλόριντα της πολιτείας του Μιζούρι των Ηνωμένων Πολιτειών, γιος του Τζον και της Τζέην Κλέμενς. Σε ηλικία τεσσάρων ετών, η οικογένειά του μετακόμισε στην παραποτάμια πόλη Χάνιμπαλ. Η πόλη  και οι κάτοικοί της, αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για ένα από τα δημοφιλέστερα έργα του , τις Περιπέτειες του Τομ Σώγιερ (1876).

 

Ο πατέρας του πέθανε το 1847 αφήνοντας  χρέη, τα οποία ανάγκασαν τον Τουαίην να εγκαταλείψει το σχολείο και να εργαστεί. Ο μεγαλύτερος αδελφός του Οράιον, ξεκίνησε το 1850 να εκδίδει μία εφημερίδα στην οποία ο Τουαίν δημοσίευε κατά διαστήματα κείμενά του. Παράλληλα πραγματοποίησε αρκετά ταξίδια στο Σαιντ Λούις και τη Νέα Υόρκη εργαζόμενος ως τυπογράφος.

 

 

Εργάστηκε ως οδηγός ατμόπλοιου στον Μισσισσιπί, ένα επάγγελμα το οποίο του πρόσφερε σημαντικές εμπειρίες, ενώ ήρθε σε επαφή με πολλούς διαφορετικούς χαρακτήρες. Ο Αμερικανικός Εμφύλιος πόλεμος σε συνδυασμό με την εμφάνιση των σιδηροδρόμων, είχε ως αποτέλεσμα να εγκαταλειφθεί το εμπόριο μέσω ατμόπλοιων, γεγονός που ανάγκασε τον Τουαίην να αναζητήσει νέα εργασία.

 

Απέφυγε την ανάμιξη του στον εμφύλιο και για ένα σύντομο διάστημα ανέλαβε τον ρόλο ιδιαίτερου γραμματέα του αδελφού του, στο γραφείο του κυβερνήτη της Νεβάδα. Ενώ εργαζόταν ως ανθρακωρύχος, ο ιδιοκτήτης μιας εφημερίδας, του ανέθεσε την έκδοση της. Σε κείμενό του, στις 3 Φεβρουαρίου του 1863 χρησιμοποίησε για πρώτη φορά το ψευδώνυμο Μαρκ Τουαίν (Mark Twain). Αν και η προέλευσή του δεν είναι γνωστή με βεβαιότητα, η επικρατούσα άποψη είναι πως αποτελεί το ναυτικό παράγγελμα που σημαίνει δύο οργιές βάθος (3.7 μέτρα) και δήλωνε το όριο ασφαλούς πλευσης στα αβαθή των ποταμών.

 

Το 1864,  μετακόμισε στο Σαν Φρανσίσκο  όπου έγραφε για αρκετές  εφημερίδες. Τον επόμενο χρόνο σημείωσε την πρώτη του λογοτεχνική επιτυχία με ένα σατιρικό διήγημα ,  το έργο του χαρακτηρίστηκε ως "το καλύτερο δείγμα χιομουριστικής λογοτεχνίας της Αμερικής."

 

Την Άνοιξη του 1866, ως απεσταλμένος εφημερίδας , ταξίδεψε στις νήσους Σάντουιτς (σημερινή Χαβάη) για να γράψει μια σειρά από ταξιδιωτικά άρθρα. Με την επιστροφή του στο Σαν Φραντσίσκο,  αποφάσισε να παραχωρήσει μία σειρά διαλέξεων, που τον καταξίωσαν ως ικανό ομιλητή.

 

Το 1867, κάνει ένα δεύτερο ταξίδι ,  στην Ευρώπη και την Μέση Ανατολή. Τα ταξιδιωτικά κείμενα του, δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα Alta California με μεγάλη απήχηση, ενώ αποτέλεσαν επιπλέον την βάση για το πρώτο βιβλίο του , The Innocents Abroad, δημοσιευμένο το 1869, και το οποίο πρόσφερε στον συγγραφέα του σημαντική αναγνώριση από το κοινό

 

Την ίδια χρονιά,  γνώρισε την Ολίβια (Λίβυ) Λάγκντον με την οποία παντρεύτηκε στις 2 Φεβρουαρίου του 1870 και εγκαταστάθηκαν μαζί, για ένα σύντομο χρονικό διάστημα, στο Μπάφαλο της Νέας Υόρκης. Εκεί, ο Τουαίην ανέλαβε καθήκοντα εκδότη και συγγραφέα τοπικής εφημερίδας. Μετά την γέννηση του γιου τους, Λάνγκντον, στις 7 Νοεμβρίου του 1871, εγκαταστάθηκαν στο Χάρτφορντ του Κονέκτικατ. Στις 19 Μαρτίου του 1872, γεννήθηκε η πρώτη τους κόρη, Ολίβια Σούζαν, ενώ τον Ιούνιο του ίδιου έτους ο Λάνγκντον πέθανε έχοντας προσβληθεί από διφθέρια. Απέκτησαν μαζί άλλες δύο κόρες, την Κλάρα (1874) και την Τζέην Λάμπτον (1880). Στο διάστημα αυτό, ο Τουαίην έδωσε αρκετές διαλέξεις, στις Ηνωμένες Πολιτείες και στην Αγγλία, την οποία επισκέφτηκε για πρώτη φορά.

 

Μέχρι το 1891,  έζησε στο Χάρτφορντ, όπου ολοκλήρωσε μερικά από τα σημαντικότερα έργα του, μεταξύ των οποίων Οι περιπέτειες του Τομ Σώγιερ (1876), Ο Πρίγκιπας και ο Φτωχός (1881) και Ένας Γιάνκης του Κονέκτικατ στην αυλή του βασιλιά Αρθούρου (1889). Οι περιπέτειες του Χάκλμπερι Φιν  το πιο γνωστό βιβλίο του – δημοσιεύτηκε το 1885 και αποτέλεσε ένα από τα πρώτα βιβλία που εκδόθηκαν από τον δικό του εκδοτικό οίκο.

 

 Τα έργα του είχαν μεγάλη απήχηση και του εξασφάλιζαν σημαντικά κέρδη, άστοχες επενδύσεις όμως, τον οδήγησαν στη χρεωκοπία. Έκλεισε ο εκδοτικός του οίκος και αναγκάστηκε το 1891 να εγκατασταθεί στην Ευρώπη, όπου ζούσε από διαλέξεις  που έκανε. Από τη δύσκολη οικονομική θέση τον έβγαλε ο βιομήχανος φίλος του Χένρυ Ρότζερς.

 

Επέστρεψε στην Νέα Υόρκη το 1900. Λόγω της σκληρής στάσης του απέναντι στην αμερικανική κυβέρνηση κατά τον Ισπανο-Αμερικανικό πόλεμο του 1898, χαρακτηρίστηκε από κάποιους ως προδότης με αποτέλεσμα να μη δημοσιεύονται εύκολα κείμενά του σε περιοδικά και εφημερίδες. Το 1903 φεύγει από την Νέα Υόρκη και εγκαθίσταται στην Φλωρεντία λόγω της ασθένειας της συζύγου του. Μετά τον θάνατό της, ένα χρόνο αργότερα, επιστρέφει στην Νέα Υόρκη. Πέθανε στο Κονέκτικαντ στις 21 Απριλίου το 1910, σε ηλικία 74 ετών.