Στην Ρώμη και στις μεγάλες πόλεις οι περισσότεροι κάτοικοι έμεναν ανάλογα με την οικονομική τους δυνατότητα σε διαμερίσματα πολυκατοικιών ή σε μονοκατοικίες, domus, όπως τις έλεγαν.

Το 100 μ.Χ υπήρχαν στη Ρώμη περίπου 2000 μονοκατοικίες και 50.000 διαμερίσματα πολυκατοικιών.

Οι πρώτες πολυκατοικίες ήταν φτιαγμένες από ξύλο και είχαν 3-4 ορόφους. Πολύ συχνά έπαιρναν φωτιά και μπορούσε να καταστραφεί ολόκληρο οικοδομικό τετράγωνο.

Αργότερα έχτιζαν τις πολυκατοικίες με τούβλα, πολλές από αυτές σώζονται μέχρι σήμερα στη Ρώμη, την Ισπανία και την Πομπηία.

Είχαν εσωτερική αυλή, όπως οι μονοκατοικίες. Τα περισσότερα διαμερίσματα αποτελούνταν από ένα δωμάτιο στο οποίο ζούσε όλη η οικογένεια. Τα διαμερίσματα του ισογείου είχαν την κουζίνα τους στην αυλή, είχαν νερό και ήταν περισσότερο άνετα από τα διαμερίσματα των φτωχών των τελευταίων ορόφων, οι οποίοι ήταν αναγκασμένοι να μεταφέρουν το νερό για τις καθημερινές τους ανάγκες από τα κοντινά συντριβάνια.

Τα σπίτια των ευακατάστατων Ρωμαίων έμοιαζαν με τις βίλες, είχαν όμως μικρότερη έκταση και μικρό κήπο. Είχαν δεχτθεί επιρροή από τις κατοικίες των Ετρούσκων και των Ελλήνων.

Χαρακτηριστικό τους ήταν το αίθριο με το άνοιγμα στη σκεπή για να μπαίνει φως στην κατοικία και τη μικρή στέρνα από κάτω να συγκεντρώνει το βρόχινο νερό. Άλλα δωμάτια ήταν το τρικλίνιο, η τραπεζαρία με τα τρία ανάκλινδρα, το λουτρό με μπανιέρα ή πισίνα, ανάλογα με τα οικονομικά του ιδιοκτήτη, το γραφείο με τη βιβλιοθήκη στην είσοδο του σπιτιού.

Αργότερα έφτιαχναν περιστύλιο ή κήπο με κολώνες στο πίσω μέρος του σπιτιού, επηρεασμένοι από την ελληνική αρχιτεκτονική.

Τα οικοδομικά τετράγωνα με τις πολυκατοικίες και τα domus, ονομάζονταν insula, που σήμαινε νησίδα.